बैसाख जेठको गर्र्मीमा केटीहरुलाई कुखुरा पालुं कि पोईला जाउं जस्तो हुन्छ भन्थे सांच्चै त्यस्तै भएको थियो मलाई । कोठाभित्र गुम्सिएर म अनेक रंगीन कल्पनामा डुब्दै थिएं ।
मेरो शरिरमा पातलो सुतीको म्याक्सी मात्र थियो । म्याक्सीभित्र पेण्टी र ब्रा फुकालेर मिल्काई सकेकि थिएं । एक त गर्मीले गर्दा शरिरमा टाँसिने कपडाहरु लगाउनै नसकिने त्यसमाथी यसरी रोमाञ्चित हुने कल्पनाको रंगीन संसारमा डुब्दा मलाई त्यस्ता कपडाहरुले अवरोध खडा गरेको महसुस हुने गर्छ ।
पढ्नको लागी खोलेको किताब खुल्लै मेरो पेटमाथी घोप्टो परेर नाईटोमा मुख जोतिरहेको थियो । म एउटा हातले म्याक्सी माथी बाटै आफ्नै छाती खेलाईरहेकि थिएं । मलाई आफैंले छाती खेलाउंदा
रै दुख्ने गरेर स् त न को मु ण् टो निचार्यो भने आनन्द लाग्छ – त्यसैले पनि होला मेरो छातीको गोलाई र स्त न को मुण् टो निक्कै सप्रेको निबुवा जस्तो ठुलो ठुलो भएको ।
म उत्तानो परेर बिछ्यौनामा मडारिईरहेकि थिएं । मडारिने क्रममा तलबाट म्याक्सी सुर्किईएर पेट सम्म आएको थियो । म अर्को हातले भने बाक्लिएर कालो हुंदै जाने क्रममा भएका रहर लाग्दा यो
नि क्षेत्रका रौं हरु मु सार्दै थिएं । वाताबरणमा भएको गर्मी र मेरो रंगीन कल्पनाले उमारेको जोसको संमिश्रणले गर्दा मलाई मेरो यो नि भित्रबाट ज्वालामुखी विष्फोटन भएर लाभाहरु छरिन्छ कि जस्तै लाग्दैथियो ।
विष्फोटनकै संकेत स्वरुप मेरो या ेनिको मुखभागबाट निस्किएको चिल्लो चि प्लो पदार्थ मेरो हातले स्पर्स गर्दै गर्दा ढोकाबाहिरबाट आमा कराउनु भयो , ू ए १ सानी , आज त बाख्राहरु मरिसकेहोलान ।
जा जा पानी लगेर दे अनि सिँयालमा सारेर आईज । ू मेरो एकाग्रतामा खलल पुर्याउंदा मलाई झनक्क रिस उठ्यो तर ‘कहाँ छन् बाख्रा ?’ मैले सोधें । ू खै कुन्नी त कहाँ छन ? बिहान लगेर कहाँ खुटेकि थिईस ? ू आमाको
जवाफले पो थाहा भयो बाख्राहरु त म आफैंले लगेर बिकाशहर्को खेतमा खुटाएर आकि थें । ू लु जा झट्ट , मरिसकेहोलान बाख्राहरु त ।ूमाको आवाज क्रमश मधुरो हुंदै गयो सायद मेरो
ढोकाबाट फर्किसक्नु हुंदैथियो । यो तातो घाममा बाख्राहरु भएको ठाउं सम्म पुग्नु पर्ने हुंदा मरे जतिकै लागेको थियो मलाई तर विकाशलाई त्यहाँ भेटिन सकिने संभावनाले मलाई जाँगरिलो बनायो ।
म सपनाबाट ब्युँझिए झैं उठें र एउटा तौलिया कम्मर मा बेह्रें यसो गर्दा पातलो म्याक्सीभित्रको मेरो बिना पेण्टीको या ेनिको आकार र यो नि क्षेत्रका रौंहरु लुक्न सक्थ्यो । टाउकोमा सानो रुमाल राखेर घाम छेल्दै म बाल्टीभरी नुनपानी बोकेर बाख्राहरुलाई खुवाउन हिडें ।
बाख्राहरु भएसम्म पुग्नलाई खेतैखेत झण्डै २० मिनेट हिंड्नु पथ्र्यो । म बाटै भरी विकाशलाई सम्झंदै थिएं । हुनपनि अति साह्रै सोझो छ बिकाश । म प्रत्येक पटक उ संग नजिक पर्दा उसको स्पर्सको भोकी हुन्छु तर
उसलाई भने केहि वास्तै छैन । मैले आँखाहरुले लाखौं पटक प्रेमको निवेदन हालीसकें तर विकाशले कहिल्यै बुझ्न सकेन । धेरै पटक एकान्तमा भेट हुंदा मैले जानी जानी स्त नहरु उसको कुम छा
ती तिर रगडेर प्रणयको खुल्ला निमन्त्रणा दिईसकें तर उसलाई कुनै असर हुंदैन । सानै देखि नदेखेको , नजानेको भए म विकाशमाथी यौ,ना,ङ्ग छैन कि भनेर शंका गर्न सक्थें तर सानोमा संगै खेल्दा हरेक
पटक विकाश आफैं अघि सरेर लोग्नेको भुमिका निभाउंथ्यो भने मलाई स्वास्नीको भुमिका निभाउन बाध्य पाथ्र्यो । हामी निर्धक्क भएर बाख्राका पाठापाठीहरु उक्लाउक्ली गरे झैं खेल्थ्यौं ।
भातपकाई (भाँडाकुटी) बाट शुरु हुने हाम्रो बालखेल संधै लोग्ने स्वास्नी भएर लोग्ने स्वास्नीको भुमिका निर्वाह गर्दै बच्चा जन्मिउञ्जेल सम्म खेल्ने गथ्र्यौं । सानोमा यस्ता सबै खेल खेल्न सिकाउने मेरो नायक
आज कसरी यति धेरै सोझो भयो ? मनभरी बिकाशलाई बोकेर म एकसुरमा हिंड्दै गर्दा विकाशकै आवाजले म झस्किएं – ’ ए– सानी , तिम्रो बाख्राहरु यहाँ ल्याईदिएको छु , पानी पनि ख्वाईदिएं है ।
‘ म बाल्यकालको स्मृतीमा हराईरहेकोले होला एकपटक त विकाशले ए..सानी खेल्न आउ न भनेको जस्तो लाग्यो तर यथार्थमा विकाशले भनेको मैले बुझिहालें ।
गाउँ देखि निक्कै पर हम्मेसि मान्छेहरु आईनपुग्ने स्थानमा उसकै खेतको बिचमा भएको घना बाँसघारीको सिँयालमा उसका अनि मेरा पनि बाख्राहरु सारेर किताब पढ्दै बसिरहेको थियो विकाश ।
ढुंगो खोज्दा देउता मिल्यो भन्दै म उ भएनेर गएं । उ किताबमै मस्त थियो । बाल्टीको पानीले खुट्टामा लागेको धुलो पखाल्दै बोल्ने बहाना झिकें, कति पढ्छौ विकाश ? अल्छि लाग्दैन ? ‘ ‘ लाग्दैन है ।
‘ किताबबाट नजर नहटाई सोझो जवाफ दियो उसले । ‘उफ कति साह्रो गर्मी । तिमीलाई गर्मी भएन ? ‘ मैले उसको ध्यान भंग गर्ने हेतुले कम्मरमा बाँधेको तौलिया खोलें । मलाई बिश्वास थियो
यदि उसले हेर्यो भने मेरो पातलो म्याक्सी भित्र माथी छातीतिर आकाश छुने रहरले चुलिएका दुई टाकुराहरु र तलपट्टी अरुणको गल्छि अनि त्यहाँको बनस्पती जगत स्पष्ट देख्नेछ ।
म उसको नजिकै बस्नलाई तौलिया ओछ्याउने उपक्रममा लागें । उसले मलाई हेर्यो र तुरुन्तै भन्यो , ‘ छि – तिमी त यत्री ठुलि भएर पनि क,ट्टु नलाएकि ? ‘ सरलपनाको पनि यौ,टा हद हुनु पर्ने
हो तर मेरो या,ेनि र त्यस वरीपरीका रौंहरु स्पष्ट देख्दा पनि उसमा कुनै उ,त्ते,जना आएन क्यार । उसको नजर फेरी किताबमै अडियो । म तौलियामाथी उसको छेवैमा बसें र भनें ,’ तिमीलाई यो सुकेको झारले बिझाएन ?
यो तौलियामा बसन ।’ बटन खु,ल्ला भएको मेरो म्याक्सीबाट बाहिर निस्कन खोज्दै गरेका दुबै स्,त,न,हरुले विकाशलाई ल आउ खेलौं भन्ने अपिल गर्दैथिए । ‘ नाईँ अब म घर जान्छु , तिमी नै बस । ‘ किताब बन्द गरेर उठ्न खोज्दै थियो विकाश ।
मैले हत्तार उसको हात समातेर आफु तिर तानें म यौटा खु,ट्टा सिधा अगाडी तन्काएर र अर्को खुट्टा तेर्सो पारेर घुंडादेखि केहि खुम्च्याएर बसेकि थिएं । आधा उठिसकेको अवस्थाबाट सम्हालिन नपाउंदै विकाश मेरो काखमा मुख जोतेर लड्यो ।
उसको तिखो चुच्चो नाक म्याक्सी बाहिरबाटै मेरो यो,नि,को माथ्लो भागमा धस्सिएको मिठो महसुस गरें मैले । सायद उसले पनि पहिलो पल्ट मेरो यौ,व,न,को मादक सुगन्धको अनिभुती गर्यो होला ।
उसले बिस्तारै टाउको उठाएर भन्यो ( ‘ तिमीलाई त लाज शरम केहि छैन सानी । अब त हामी ठुला ठुला भै सक्यौं त कहाँ सानोको जस्तोरेको ? ‘ मैले विकाशको हात छोडेकै थिइनं ।
छोड्यो भने उ भाग्छ भन्ने मलाई थाहा थियो । म विकाश संग सानोमा गरेका सबै कृयाकलापहरु दोहोर्याउन चाहन्थें । उसैले सानोको कुरा झिक्दा मलाई अझ अघि बढ्न सहज भयो र भनें – ‘ अनि के त ?
सानोमा म अर्कै तिमी अर्कै थिईनौं त , सानोमा गर्न हुने अहिले गर्दा चैं के हुन्छ ? ‘ विकाशको अनुहार लाजले रातो भएको थियो । मेरोअनुहारमा पनि उत्तेजनाको लाली थियो होला ।
मेरो हातबाट आफ्नो हात छुटाउने प्रयत्न गर्दै विकाशले भन्यो , ‘ सानोको जस्तै अहिले गर्दा तिमी सांच्चैको आमा भयौ भने नि ? अब त सानोको जस्तो झुम्राको नानी जन्मिदैन त ? ‘ ‘ जन्मे के त ? बिहे गरे
र बसौंला नि । कि तिमी मलाई बिहे गर्दैनौ ? म त तिमी बाहेक अरु संग त मरे नि बिहे गर्दिन । तिमीलाई त मेरो मायापनि लाग्दैन कि के हो ? ‘ रिसाएको नखरा पार्दै मैले भनें । विकाश अवाक भएझैं मेरो आँखामा हेर्न लाग्यो ।
उसको अनुहारमात्र हैन कानहरु पनि राता राता भएका थिए । उ आगोको समिप परेको नौनी झैं पलपल पग्लिंदो थियो । लाजले रातो भएको उसको अनुहारमा क्रमश उ,त्ते,ज,नाको रंग थपिंदै थियो ।
बिस्तारै उसले मेरो गालामा हात राखेर कपालका केश पन्साउंदै भन्यो ,’ लाग्छ नि सानी , धेरै धेरै लाग्छ तिम्रो माया तर माया लाग्छ भनेर जताततै पोख्दै हिंड्नु हुंदैन नि , हैन र ? ‘ बिकाशको आँखामा कताकता आँशु छचल्किएको थियो ।
उसले त मलाई चोखो माया साँचो अर्थमा गर्दोरहेछ । मैले पो बुझ्न नसकेको रहेछु उसको मायालाई । त्यसबेला मलाई आफ्नो उत्ताउलोपना देखेर एकैछिनको लागी आफैं संग एकैसाथ लाज र घिन लागेर आयो ।
मेरा आँखाभरी आँशु भरीए । त्यती धेरै जोश बोकेर विकाश संग या,ैन कृ,डामा लिप्त हुने अभिलाशा बोकेर आएकि मैले विकाश संग माफ माग्न पनि सकिनं । सायद उसले मेरो आँखाले
गरिरहेको याचना बुझ्यो होला दुबै हातले मेरो दुबै गालामा भएको केशहरु पन्साउंदै लगेर कान मुन्तिर कसिलो गरेर समाई मेरो ओठमा चु,म्ब,न गर्यो ।
मेरा हातहरु विकाशको पाखुरा मुनितिरबाट पिठ्युँमा पुगेर उसलाई कस्न खोज्दैथिए । चुम्बनको क्रम केहिबेर चलिरह्यो । हामीदुबै एक अर्काको क्रमश दुबै ओठहरु चु,स्ने,क्र,ममा थियौं ।
मैले आफ्नो तल्लो ओठ उसको दुबै ओठको बिचबाट फुस्काएर फुस्फुसाएको स्वरमा उस्लाई थ्याङ्क यु आई लभ यु भनें । उस्तै स्वरमा बिकाशले पनि आई लभ यु टु भनेर मेरो जिब्रो माग्यो । मैले आफ्नो जिब्रो उसको मुखभित्र छिराएं ।
बडो तन्यमताका साथ विकाशमेरो जिब्रो च,ुस्न लाग्यो । जि,ब्रो चु,सा,उ,नुको आनन्द मलै पनि भै रहेथ्यो । पालैपालो हामी एक अर्काको जिब्रो चु,स्तै गर्दा बिकाशको हात मेरो स्,त,नमा खेल्न लागिसकेको थियो ।
मलाई केहि हिम्मत बढ्यो र अनुरोध गरें , ‘विकाश आज एक पटक सबै गरौं न प्लीज । ‘ हामी दुबै जिब्रो च,ुस्ने क्र,ममा तौलियामाथी लडिसकेका थियौं । अहिले बिकाशको
मुख म्या,क्सी,बाट जबर्जस्ती बाहिर निस्किंदै गरेको मेरो दाईने स्,त,न,मा थियो । एउटा हातले उसले मेरो घुचुकमा कपालको केश मुठ्याएको थियो भने अर्को हात मेरो यो,नि क्षेत्रतिर डुलाउंदै थियो ।
यस्तोबेलामा सायद शरिरलाइ दिमागले नियन्त्रणमा रख्न सक्दैन होला मेरो हात विकाशको घुँडासम्म आउने हनुमाने क,ट्टुभित्र पसेर कडा लि,ङ्ग संग खे,ल्न लागे ।
सानोमा देखेछोएको भएपनि जवानभएपछि कल्पना मात्र गरेको विकाशको लि,ङ्ग मेरो कल्पनामा झैं ल,म्ब,ाई र गोलाईमा थियो । सानोमा उसिनेको सखरखण्डको त्यान्द्रो जस्तो देखिने बिकासको …. अहिले मेरो मुठ्ठीमा अटाई नअटाई थियो ।
म,ैले मुठ्ठीमा नापीरहेको उसको लि,ङ्ग मेरो यो,निभित्र सम्म छिराउन पाएहुन्थ्यो जस्तो लागेर मैले पुन अनुरोध गरें तर मेरो अनुरोधको उल्टो असर परे झैं विकाश हठात मेरो शरिरबाट अलग भयो
र मैले तानेर तल पुर्याईदिएको क,ट्टु माथी सार्दै बो,ल्यो , ‘ अहिले नै गर्ने र सानी? कोहि आए भने? ‘ म पनि अलि सम्हालिएर यताउता हेरें ।त्यहां वरपर बाँधेका बाख्राहरु हामी के गरिरहेछौं भन्ने जिज्ञासा
भएझै हामीलाई हेरिरहेका थिए । अलि परतिर मेरो घरको बोको विकाशको घरको पाठीमाथी उक्लेर डल्लो पर्दैथियो । ‘ को आउँछ र यहाँ ? ‘ मैले प्रतिप्रश्न गरें र उठेर एकै ठाउँ गुजुल्टिएको तौलियालाई
फेरी सजिलो गरि ओछ्याउन थालें । तौलिया ओछ्याउनको लागि म आधा निहुरिएको अवस्थामा हुंदा पछिल्तिरबाट विकाश आएर उसको लि,ङ्ग मेरो यो,निभागमा पर्ने गरी रगड्न थाल्यो ।
उसको दुबै हात मेरो स्,त,नमा खेल्न लागेका थिए । म घुंडा टेकेर उ भएतिर फर्किएं र उसको लि,ङ्ग हातमा खेलाउन थालें । मैले एकाध पटक ब्,लु फिल्महरुमा केटीहरुले लि,ङ्ग च,ुसेको अनि
केटाहरुले यो,नि चा,ट,ेको देखेको थिएं । अबेरै नगरी मैले विकाशको लि,ङ्ग आफ्नो मुख भित्र हालें र लालीपपझैं च,ुस्,न थालें । ‘ अरे सानी , यो के गरेको ? ‘ विकाश भन्दैथियो ।
सायद उसले म यती अगाडी बढ्न सक्छु भन्ने सोचेको थिएन । केहिबेर सम्ममात्र विकाशको लि,ङ्ग मेरो मुखभित्र रगडिएको के थियो मैले आफ्नो किलकिलेमा तातो पानीको सिर्का महसुस गरें साथै
विकाशको मुखबाट आह… को आवाज निस्किएको सुनें । क्रमश बिकाशको लि,ङ्गले भातको माड जस्तो बाक्लो तातो चि,प्,लो तरल पदार्थ छाड्न थाल्यो ।
उसको बि,र्य,को केहि भाग मेरो मुखभित्र के पसेको थियो मलाई वाकवाकी आयो । मैले विकाशको लि,ङ्ग आफ्नो मुखबाट बाहिर निकालें र उसको वि,र्य ओकलेर फालें ।
पुरानो जमानाको टेको कलमले झै छादीरहेको विकाशको लि,ङ्ग आफ्नो या,ेनिमा छिराउन खोज्दैथिएं म । ‘ मलाई त भयो सानी ।’ बिकाश बोल्यो ।
उ पुरै स्ख,लन भै सकेको थियो । म भने प्यासी नै थिएं । विकाशले मलाई समाएर उ,त्त,ानो पारेर लडायो र आफु म माथी घोप्,टो परेर चढ्यो । मेरो ओठमा एकपटक म्वा,ईं दिएर उ मेरो स्त,नमा झ,र्यो र
दुबै स्त,नका मु,ण्टो क्रमश चु,सेर फेरी उ मेरो यो,नि भागमा सर्यो र दुबै हातका बुढिऔंलाहरुले मेरो या,ेनि,को दुई गालाहरु च्यातेर मेरो यो,नि चाटीचुटी पारेर चु,स्न थाल्यो ।
या,ैन,कृ,यामा हामी मान्छेहरु पनि पशुहरु भन्दा कम कहाँ रहेछौं र ? बरु पशुभन्दा अझ तल झरेर हामी दुई रतीरागको धुँवा उडाईरहेथ्यौ । सायद पहिलो प्रयास भएर होला विकाश केहि छिट्टो स्ख,लित भएको
थियो मेरो पनि हालत त उस्तै थियो । विकाशले मेरो या,ेनि चु,स्ता म पनि धेरै बेर कहाँ टिक्न सकें र ? बर्खेखेतको समाहा फुटेर लेदोपानी बगेझैं म पनि एकैछिनमा तौलियामाथी छ्यालब्याल भएर पोखिएं ।
केहिबेर सम्म हामी एकार्काको अँगालोमै बांधिईरहयौं र उठेर दुबै सम्हालिएर बस्यौ । ‘ विकाश हामीले गर्ने काम त गरेनौ नि ?’ मैले सोधें । ‘ के भयो त? गरेको भए तिम्रो यहाँ बच्चा हुन्थ्यो नि त ।
‘ मेरो पेट सुम्सुम्याउदै विकाशले भन्यो , ‘ तिमी कुमारी आमा भयौ भने नि ? ‘ विकाशको कुरा ठिकै थियो । कुमारी आमा भएर घरपरिवारको छि छि र समाजको दुरदुर हुंदै सबैले थुकेको
सम्झंदा त आज झैं प्रत्येक पटक यसैगरी उम्लिएको जवानी तौलियामै पोख्नपाए जाती हुन्छ जस्तो लाग्यो । बाँकी अंश अर्को भागमा—– हाम्रा अन्य समाचार पनि पढ्नुहोला….किशोर, किशोरीहरु सचेत हुनुहोस् । सामाजिक सञ्जालमा जो कोहीलाई साथी बनाउँने, भेट्ने नगर्नुहोस् । एकदिन नसोचेको परिणाम भोग्नुपर्ने हुन्छ ।